“In plaats van verhalen over de pareltjes van slechte leerlingen te verzamelen en te publiceren, waar hele zalen vol leraren blij van worden, zou er eens een bloemlezing van verhalen over goede leraren moeten worden samengesteld. In de literatuur zijn heel wat van die getuigenissen te vinden: Voltaire die een eerbetoon brengt aan de jezuïeten Tournemine en Porée, Rimbaud die zijn leraar Izambard zijn gedichten laat lezen, Albert Camus die brieven schrijft aan zijn dierbare schoolmeester, meneer Martin, alsof het zijn eigen vader is, Julien Green die dierbare herinneringen ophaalt aan het uiterst kleurrijke beeld van meneer Lesellier, zijn geschiedenisleraar, Simone Weil die een lofzang houdt op haar meester Alain, die op zijn beurt nooit Jules Lagneau zal vergeten die hem kennis liet maken met de filosofie, Jean-Bertrand Pontalis die Sartre roemt, die er zo 'uitsprong' vergeleken bij alle andere leraren...
Als we naast al deze beroemde leraren in die bloemlezing een portret zouden schetsen van zo'n onvergetelijke leraar die haast iedereen minstens één keer in zijn schoolcarrière is tegengekomen, zou dat misschien enig licht kunnen werpen op de kwaliteiten die nodig zijn voor het uitoefenen van dit eigenaardige beroep”.
Penac, Schoolpijn, p. 194.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten